KS. MGR JAN LUBERDA

Historia Parafii

Dekretem Najwyższej Kancelarii Nadwornej w dnia 18.03.1819 wieś Odrowąż uzyskała zgodę na osobną parafię. Do tej parafii należeć miały gromady Dział, Pieniążkowice, Odrowąż i Załuczne. Jednocześnie zgodę na budowę kościoła filialnego otrzymała wieś Pieniążkowice. C. K. Urząd Obwodowy w Nowym Sączu z dnia 24.07.1819 r. polecił wybudowanie mieszkania dla proboszcza. Do czasu przybycia oddelegowanego przez kurie proboszcza na parafię w Odrowążu msze święte odprawiał proboszcz z Czarnego Dunajca. W tym czasie funkcje proboszcza w Czarnym Dunajcu pełnił ks. Karol Czekajski.

W roku 1825  na jesień został poświęcony kamień węgielny pod budowę kościoła parafialnego w Odrowążu. Budowa kościoła parafialnego została ulokowana w środku wsi Odrowąż, w roli Czarny z Grządzielem na miejscu dawno istniejącej kaplicy drewnianej z XVII w., na skrzyżowaniu drogi z Pieniążkowic do Załucznego a dalej na Węgry, z drogą wiejska łączącą dolną część wsi na Sołtystwo, Zagroda, Żary, z górną, prowadzącą na Beskid.

Praca nabrała tempa tak że w roku 1832 kościół był jeż gotowy. Całość terenu wokół kościoła ogrodzono murem z bramą i kaplicą cmentarną oraz urządzono wewnątrz cmentarz parafialny. Wejście główne znajduje się w wysokiej wierzy zegarowej, do której prowadzą schody z chóru. Po lewej stronie Stadnicki polecił wybudować kaplicę grobową swego rodu. Sebastian Stadnicki zdeklarował się w roku 1825 na rzecz powstania kścioła parafialnego w Odrowążu którego sam został Kolatorem prace nabrały tempa i za sześć lat okazały kościół był już gotowy. Jednym z fundatorów był ks. Michał Czepelski, który na rzecz parafii w Odrowązu przekazał 500 reńskich monet.

Kościół Odrowążański w swojej bryle architektonicznej nawiązuje do oficjalnie obowiązującego w tym czasie stylu „Józefińskiego”. Łączył on w siebie barok z klasycyzmem. Bryła budowli nabierała cech klasycystycznych, mimo to całość zwieńczał barok, wyginającymi się liniami dachu i gzymsów oraz baniastym hełmem wieży zegarowej
i sygnaturki.

Wnętrze kościoła przyozdabiał rzeźbiarz i snycerz Józef Kułach z Szaflar. Jego najważniejszym dziełem stał się ołtarz główny, wzorowany na ołtarzu kościoła w Nowym Targu, przyozdobiony dodatkowo dużymi figurami świętych Leona i Hilarego. W centrum ołtarza znalazł się obraz patronki świątyni św. Marii Magdaleny, a pod nim wizerunek św. Sebastiana- dzieło Jana Kantego Wojnarowskiego z wykształcenia architekta. Wybór świętych patronów nie był przypadkowy św. Maria Magdalena była patronką Magdaleny Czerny de Szwarzenburg żony fundatora Sebastiana Stadnickiego, św. Sebastian jego osobistym patronem, zaś święci Hilary i Leon patroni jego synów.

W roku 1841 do parafii przybył wędrowny stolarz Józef Łuszczeński rodem z Zamościa. Na zlecenie Józefa Bielański oraz sołtysa Odrowążańskiego wykonywał ołtarz św. Jana Kantego. Od 9 marca w kościele pracował Szczepan Sitarski, który różne figury, anioły na ołtarz wyrzeźbił a w lecie ołtarz malował i złocił. Ks. Miś w tymże roku namyślał także wzniesienie drugiego ołtarz poświecony św. Antoniemu w zimie ci sami majstrowie zaczęli wykonywać zlecenie. Prace zostały ukończone w następnym roku.

Konsekracji parafialnej świątyni w Odrowążu odbyła się 1 sierpnia 1832 r. Dokonał jej biskup Franciszek Pisztek w cereomoni brali udział również ks. dziekan Karol Otomanka, proboszcz Krościenka i ks. Wojciech Kubacki proboszcz w Czarnym Dunajcu, a zarazem administrator od 1827 r. parafii w Odrowążu. Ksiądz Kubacki opiekował się parafią do roku 1838 r. i za jego kadencji prócz kościoła z cmentarzem powstały budynki plebani i organistówka.